رقیبان جمله در خوابند من و دلداربیداریم اگررازدلی باشد مجال گفتن است امشب
....و من نیز در این شوریده بازار کیبورد بدست گرفته و به قول استاد صحبت کردن تمام میکنم. ابتدا از خود شروع میکنم و به خود میپردازم تا جای گله و شکایتی برای دیگران باقی نماند (یالاننان)من نیز در این سرا که هر کس سودای خویش بسر دارد دانشجویی دانش ریاضیات را درسر دارم ودر کار تدریس زبان نیزمشغولم.حال میخواهم از دل خویش برایتان تایپ کنم:
دل من
دلی دارم که درآن هر کسی رنگی دگر دارد در آنجا دوستی با دشمنی جنگی دگر دارد
در آنجا آیینه رخسار رخهایی دگر دارد در آنجا گل ز روییدن تمنایی دگر دارد
درآنجاپرگشودن درقفس بودن تفاسیری دگردارد در آنجا خنده گرییدن گدایی ها بسر دارد
دلی دارم غمی دارم هوای دیگری دارم در این عالم ز یاران انتظاراتی دگر دارم
تا چندی پیش زخود نام و نشانی نیک داشتم ( نیک و نیکو ) تا بالاخره تصمیم گرفتم نامی نیکتر یعنی "مطرب" را بخودبرگزینم و در کنار یاران عاشق و با صفای خویش همانا "رند " و "مست "سفره دل بر گشایم.
مطرب دوباه نغمه توحید ساز کرد ما را به عشق از دو جهان بی نیاز کرد
باری به هر حال با اینکه با مشغله های کاری و تحصیلی فراوانی در مقابله هستیم ولی آنرا بهانه ای خوب برای قطع سخن با شما عزیزان نمی بینیم.
ولی تحمل دوری آن یار سفر کرده یعنی مست بسی دل را در سینه من مطرب و یاورم رند فسرده است.
ای رند مگو که مذهب میخوارگان جداست بر رفتگان می زده ساقی نماز کرد
بیگانه بود آن مست که به عنوان آشنا دام ریا به کوی صفا برد و باز کرد
اهل مجاز بود که از ما برید و رفت انصاف داد و عزم دیار مجاز کرد
اهل نیاز بود که عاشق به غیر دوست بی التفات گشت و عزیزانه ناز کرد
معذور بود در ره جانان که مطرب راه دراز رفت و سخن را دراز کرد
ولی ما همچنان چشم به راه مست دوخته ایم :
همه چشم من به راهی که تو تا به کی نهانی نیک دانم که بر آنی همه جان من ستانی
یا گوییم:
یاری که اندر غربتی زاینجا سلامت می کنم پوشیده و پنهان ز تو جانی فدایت میکنم
گاهی ز فرط دورییت پنهان نگاهت میکنم آهی ز اعماق دلم سویت هویدا میکنم
قربان آن احساس تو پس کی به ماسر میزنی
و تا نیست در طلب دیدار اوییم:
دوش به وقت سحر ناله ز ابر بهار دیده گشودم ز خواب در طلب دید یار
نم نم بارانصبح کرد مرا مست مست پیش رخ مست ابر مستیم از یاد رفت
و همواره از او میپرسیم : یعنی چه؟
مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه عالمی را نگران ساخته ای یعنی چه
ساختی آیینه ای تا رخ خود بینی باز نرد عشقی که بخود باخته ای یعنی چه
نیست غیر از تو کسی تا که به او پردازی خود به خود یکسره پرداخته ای یعنی چه
فارغ از اینکه جهانی به تماشای تواند غیر نادیده و نشناخته ای یعنی چه
به تو دارند نظر خلق و تو با عشوه و ناز همه را از نظر انداخته ای یعنی چه
آتش عشق تو جان و دل دنیایی سوخت دل و جان همه بگداخته ای یعنی چه
نیست را لطف و صفای تو حیاتی بخشید تیغ خون ریز به قهرآخته ای یعنی چه
مطرب از سررندی ز تو می پرسد باز علمی را که بر افروخته ای یعنی چه
ولی نمی باید از یار نزدیک غافل شد که شاید او نیز همچون مست مستانه وار سر به دیار غربت نهد و بر پریشان حالی من فزاید که در آن شرایط مرا نیز راهی بجز ترک وطن و دل دادن به دل یاران نخواهد ماند.
مطربم با اینکه در غمها پریشانم ولی ای رند جانانم تو را همواره بستایم
ولی گر خواهی از پیشم کنی هجرت به چشم گریه عالم را کنم بحرت
ولی دانم که هرگز نیستی چون مست کنارم تا ابد مانی همواره تا جهانی هست
و حال خداوند را شاکرم که مرا مورد لطف خود قرار داده و در هر حالی مرا یاری نموده است و با همراهی یارانی یار مرا هر دم مشعوف ساخته است. این شعر را برایت می سرایم و نیک نیز میدانم در برابر عظمت عظیمت ذره ای بیش نیست و نیستم.
شکر ایزد
صاحب اندیشه بودن در جهان عهد بستن با کهان و با مهان
شکرروزی را نمودن بی گمان دست مظلومی گرفتن در نهان
در خرابات عدم بی خانمان عشق را جستن ذریغا بی نشان
برگشاید لطف ایزد پیشمان لیک گوید هر چه دارد بی زبان
درنهایت نیز با شعری بهر یکی از یاران سپاس خویش را از وی اعلام میدارم:
ناز و طناز
طنازی وخواهم همه عمر تو در ناز بمانی خواهم که توازنازوتنعم همه عمر بدانی
دانی همه دنیابه پیشش چوبخواهی در امانی آری در امانی و امانی همه دهر بمانی
خواهم ابدالدهردر این عالم فانی تو بمانی جزشادی ولذت ز درت زدرت باز نخواهی
از نور رخ خویش در عالم چو درانی از ظلمت بی چون و چرایش برهانی
من نیز در آن گوشه کناری چو بمانم اندر خوشیت بر خوشی خویش فزایم
رقصی کنم چنان که بجنبند رند و مست
گر مطربم به چنگ وصالش طرب کند
میتونم عمق شعرهایی که مینویسید رو احساس کنم
خیلی از تهه دله
لذت میبرم. یا حق
خیلی خوشحال شدم ممنون
حق یارت